|
Bericht aan de poëziereizigers
Onderneem van Pasen tot en met Pinksteren 2021 de poëziereis naar Hummelo! Dit Achterhoekse dorp huisvest al tientallen jaren in genoemd tijdvak op 't fraaie landgoed Enghuizen de veelbezochte Kunstwandelroute - maar evenals vorig jaar moet deze voor het corona-virus wijken, helaas. Het deelnemende dichters-collectief De Omsmeders heeft samen met de beoogde begeleidende muzikanten besloten opnames van optredens ter plekke te maken, welke van opstanding tot vurige tongen te zien zullen zijn op internet! En wel binnen de poëzie-onderafdeling van de www.kunstwandelroute-hummelo.nl - De weg wijst zich vanzelf. Veel voorjaarsgenoegen! Met dank aan: Paul van Druten> | Voor wie niet kan wachten de gehele afspeellijst tot nu toe kun je hier>vinden Zie ook: Helma Snelooper Opvouwbaar bos>
0 Reacties
 Foto: © Helma Snelooper Enghuizen echt gebeurd  Foto: © Marijke Schellekens  Paardenkastanje
Pieter Bas Kempe | Eindeloos Enghuizen, Eindeloos leven
Het instituut Praktische Poëzie (Hans Mellendijk, Louis Radstaak en Bert Scheuter) zou de Poëzieklinkplek met Pasen openen. Vanwege corona-maatregelen was dat niet mogelijk. Het bedacht daarom iets anders. T.g.v. de 79ste verjaardag van Bob Dylan werd er aan de jarige bard gerelateerd werk voordragen op Erve Hemmink te Miste. In de serie Ruïne-sessies die Paul van Druten daar sinds het uitbreken van de pandemie organiseert. Met ook werk van Maarten Buser en Pieter Bas Kempe. Dus toch nog een vleugje Poëzieklinkplek. Met songs van Dylan uitgevoerd door Stef Woestenenk.
 Omsmeder Helma Snelooper kreeg post van bezoekers aan het landgoed Enghuizen. Ze waren er per toeval terecht gekomen. Hans Daalmeijer woont in Doesburg en samen met Bianca Hazenberg uit Zwolle wilde hij even in de natuur wandelen om inspiratie op te doen. Want beide schrijven samen gedichten. Om en om. Wellicht dat ze in de toekomst ook mee gaan doen aan onze projecten.
Op loopafstand schaduw speelt een spel tussen bomen lichtval pikken we op in grenzeloos verlangen een ontdekkingstocht in ongerepte natuur vouwt alle losgeraakte stofdeeltjes open andijviegroen omzoomt het ongehoorde paden bezaaid met verschillende kiezelstenen harten gekrast in bomen blijven niet ongezien zij verspreiden liefde in vurig ontvlammen het tapijt van mos is een uitgestippelde route langs meidoorn in onbegrensd gebied van wildernis als vlinders fladderen we langs fluitekruid om onuitgesproken woorden te bewaren © Hans Daalmeijer en Bianca Hazenberg Onlangs verscheen op Tzum een gedicht van Bert Bevers. De vreemdmaking Als ik kleinkinderen had zou ik hun over vandaag vertellen. Dat we langzame kaarten vol vouwen raadpleegden. Ik zou hun zeggen: ‘Hier was het toen dat murmelen spreken werd, vrezen weerstaan. Waar konvooien in stilstand stokten. Waar oorverdovend blijvend dingen gebeurden die iets betekenden, maar we wisten nog niet wat.’ Op ooteoote verscheen dan weer Willekeur> En zijn bundel Nederzettingen is natuurlijk ook nog leverbaar: bij uitgeverij Kleinood & Grootzeer> Die verzameling kreeg prachtige recensies> Als je wilt kun je hem ook zien bewegen: Deze week kwam de bundel Uiteindelijk uit bij Kleinood & Grootzeer⇲ van Omsmeder-lid Wim van Til⇲. Ik zag er al bladerend twee Enghuizer dialogen voorbijkom-en.
Al bladerend, in een eerste verkenning, kwam ik: Ik zoek mijn moeder⇲ en De Levensboom (locatie 08) tegen. Pieter Bas Kempe droeg in 2013 Levensboom voor op de Poëzieklinkplek.  Foto: ˙© Hans Mellendijk | Landgoed Enghuizen | Hondepol  Merakels plat | Facebook Annemarie Damveld  Foto: © Hans Mellendijk | Poëzieklinkplek | Landgoed Enghuizen | 03-05-2020 Eindeloos Enghuizen Eindeloos Leven In mijn ruim honderd jaar omspannend ontspannen flaneren door ons aardse pretpark van de geest zag ik, Lawrence Ferlinghetti, oneindig veel overspanningen met mijn groot stadsdichterslicht: uit nevelvelden der zee oprijzende Poort vol met Goud van mijn bloemrijke San Francisco, zich van Boeda tot Pest over machtig-grauwe Donau majesteitelijk strekkende Ketting, een zeven maal zeventig maal overkluisde gordel door gans het Magies Sentrum Amsterdam - nooit echter, nooit als op deze bladstille plek voor de Jagerswoonst van dit landgoed Enghuizen, waar bomen dromen onder het Hummels Gewelf. (voor de eeuweling der Beat Poets) Pieter Bas Kempe Lawrence Ferlinghetti - The world is a beautiful place [uit: Pictures of the gone world |1955 |City Lights] Lawrence Ferlinghetti - The Lord's Prayer [Last Prayer, Loud Prayer]|
The Last Waltz | The Band Recorded Live: 11/25/1976 - Winterland - San Francisco, CA More The Band at Music Vault: http://www.musicvault.com Subscribe to Music Vault on YouTube: http://goo.gl/DUzpUF  Landgoed Enghuizen
De wind jaagt rusteloos door toppen van de oude bomen, die zuchten, kreunen, maar standvastig blijven. Komen de geesten, die hier in lang vervlogen tijden woonden, overwaaien? Ik zie een sliert in duikvlucht door de wolken glijden, en bij de muur weer takken raken. Een fluister hoor ik, bij de brug. “Terug. We gaan terug.” Voortaan zal ik de wolken altijd willen lezen, hun kleur en vaart... Nog juist te horen, een lispelende stem “Wij komen altijd, toch terug.” Anna Wiersma  Foto: © Hans Mellendijk | Sinderen Verschraling
Tik met aaibare woorden Op het aambeeld van de macht Die een grens van denken kent En niets heeft opgebracht De stikstof-barbaar te bedwingen Een bastion van puur belang Dat de natuur beknelt Een eedverbond van industrie De jaaroogst van het geld Een schending die ik zie Dat mijn woorden doet verharden In de lommer van de treurbeuk Waar ik de valbijl zoek Om de sapstroom te verlammen Naar het toppunt van de macht. Nico Arts  Foto: © Hans Mellendijk | Landgoed Enghuizen | voorjaar 2020 Enghuizer aarde
Geaarde wortels kronkelen zich een weg in de diepte vanwaar uit leven ontkiemd Mijn weg zal zich vervolgen een gang gehuld in duister dwars door klei, vocht en aarde baan mij worstelend naar boven zonnestralen verwarmen mijn komst reikend naar de blauwe lucht uitgegroeid tot, de eik monumentaal Littekens hebben mij gehavend door geheimen die dit bos verhult die mij ter ore zijn gekomen door het gefluister in de verte Als witte nevel valt over het woud en schaduwen weer verschijnen het landgoed weer tot leven komt. Marleen van Joolen> Het lentefris nieuw lid van De Omsmeders Marleen van Joolen debuteert vandaag met bovenstaande bijdrage. Wees welkom! [H.M. 16-04-2020]  Illustratie © Louis Radstaak Enghuizer tussentijd
Verbaas je je hier ook niet over geluid en zicht? Over de vrijheid om te kunnen gaan en staan waar je wilt, over de vrijheid om te kunnen gaan met al die ruimte om je heen? Over de snelle schaduw van een wolk? Over water dat soms schaamteloos rijmt met geklater? Bert Bevers>  Zondag 16 februari werd het zeil gehesen. Nadat Helma Snelooper, Jan Opdam en Hans Mellendijk het programma voor de poëzieklinkplek en de rand-programmering hadden doorgenomen.
 Donderdag 28-11-2019 | Gouden Karper | Hummelo De kogel is door de kerk, de projectgroep is eruit. Na de beslissing en de mitsen en maren, werd op het besluit een heerlijke Hummels bockbiertje gedronken.
Jan Opdam, Marijke Schellekens en Hans Mellendijk gaan de poëzie-leesplek voor de 21ste Kunstwandelroute realiseren. Hoe en wat houden we nog even onder pet. Maar dat de Enghuizer dialogen het dichterscollectief de Omsmeders weer een tree hoger op de zangberg laat komen lijkt haast onvermijdelijk. Een tipje van de sluier kunnen we wel oplichten: voor de tweede maal maken De Omsmeders een cadavre exquis> Dertien dichters doen mee: Jan Opdam, Bert Bevers, Lidwiene Vermeij, Margót Veldhuizen, Helma Snelooper, Stéfanie van Tuinen, Wim van Til, Ankh Gussinklo, Anna Wiersma, Bert Scheuter, Pieter Bas Kempe, Florien Saalmink en Hans Mellendijk. In die volgorde gaan ze met het thema "Verdwaald" aan de slag. Pieter Bas Kempe | Gezicht op Bontebrug Gezicht op Bontebrug
Sinds Adam, appel, Eva, slang en zondeval onthaast men hier, spaart hart en ook bloedvaten: groots en meeslepend’ is in ’t Oude IJssel dal geen leus der huidigen, voor-of nazaten. Eergisteren wel kwam van Ulftse zijde kort na het middaguur een stofwolk aangezwierd, verspreidde zich al boven gindse weide… Weer had oer-Bontebrugse rust gezegevierd. Had hier Vermeer toch ooit zijn oog op laten lichten, was men op Bontebrug in plaats van Delft gaan dichten… Pieter Bas Kempe ‘Bij dit gestadig stromen’, uitgave Waterschap Rijn en IJssel, Boekhandel Jansen & de Feijter, 2009. 06-06-2019 | Op de Koetshuisplek: Anna Wiersma⇲ met Mariette Hehakaya⇲ Anna leest uit Enghuizer dialogen X het gedicht Julia en wordt op piano begeleid door Mariette. Landgoed Enghuizen te Hummelo.
Julia We zitten samen op een hekje. Ik in mijn regenkleding, zij in een witte kanten jurk met opstaand kraagje. Dan zeg ik: “Freule, ik heb een klein vraagje, vindt u het goed, dat wij dit jaar ook weer ....” Ze laat een licht bewegen van de wimpers zien, en zweeft dan weg. Ik denk dat ze zojuist haar fiat heeft gegeven. Anna Wiersma Pieter Bas Kempe leest 'Zachtje in mistig schemer' van Bert Bevers
Zachtjes in mistige schemer Het was zomer, misschien lente. Goed kan ik me het me niet herinneren. Het was zomer of lente, ik weet het gewoon niet meer. Wachters liepen zachtjes in mistige schemer, dat wel. Overdachten de rare melodieën die vreemden hadden geneuried bij het dragen van zilver, en beurzen vol zand. Achter elke stam stak wel een schimmenspel. Niet van harte tastten ze in kaalte rond. Traag geurde de nacht, terwijl schijnbaar niets gebeurde. Niets? Wie wist wat er zat in de kistjes waarvan de sleutel op de bodem van de beek Pieter Bas Kempe leest 'Het oude koetshuis' van Herman Pelgrom
het oude koetshuis onhoorbaar zijn je klachten: de zweep van de zon ontziet je niet de tanden van de vorst ik blijf maar staan en als de tijd lijk niet ik maar jij voorbij te gaan het laatste licht slaat toe zacht bolt het duister als een vrouwenrok de oude bomen kreunen in de nacht geen paarzucht van de merrie in de stal geen grieve van de ruin breekt door het hangslot van de nacht het is of jij een bodem hebt bereikt waar zelfs geen verlossing welkom is uit eeuwigdurend zwijgen |
RSS-feed