05-05-2019 | De Klinkplek | herbeluisterd
Wederkerig landschap
Het gras waait van overal komt de wind onzichtbaar
als een geheimzinnig aangestuurde vlaag na vlaag
jagen de halmen de sprieten in mijn gezicht
tot een groot geheel geluid een orkaan van geweld
misschien dat daar achter iets is dat voeten heeft
en armen gedraaid gebogen als een woeste adem.
Al eerder heb ik de luchten zien zwiepen en zwaaien
al eerder waaide ik omver tot de groene zoden
maar nu mijn hoofd al bijna in de wolken grijp ik
naar het onmogelijke de wind grijp ik vast en bal samen
mijn vuisten in de lucht zo ver zo dichtbij is de wind
mijn handen anders dan gras pakken de aarde mee
til het landschap hoog als blauw waai ik tot ver.
Lidwiene Vermeij
Snijdt en bijt
Soms snijdt en bijt het gras
slaat regen heviger dan ooit tevoren
is de weg langer dan ik dacht.
Het water stroomt niet
loopt stroperig langs de oever
mijn hoofd is wolkerig
het mist waar ooit de zon scheen
het lijkt alsof het licht verdween.
Vandaag bloeien bloemen
uit mijn handen, pronken bomen
langs mijn pad dat kronkelt
door dit landschap waar bijen
zoemen en merels weer scharrelen
onder lentestruiken, zelfs als het regent.
Margót Veldhuizen