Skip to content

2019 | Enghuizer dialogen X | Wederkerig landschap

Wederkerig landschap 
 
Het gras waait van overal komt de wind onzichtbaar
als een geheimzinnig aangestuurde vlaag na vlaag 
jagen de halmen de sprieten in mijn gezicht
tot een groot geheel geluid een orkaan van geweld
misschien dat daar achter iets is dat voeten heeft 
en armen gedraaid gebogen als een woeste adem.
 
Al eerder heb ik de luchten zien zwiepen en zwaaien
al eerder waaide ik omver tot de groene zoden
maar nu mijn hoofd al bijna in de wolken grijp ik 
naar het onmogelijke de wind grijp ik vast en bal samen
mijn vuisten in de lucht zo ver zo dichtbij is de wind 
mijn handen anders dan gras pakken de aarde mee 
til het landschap hoog als blauw waai ik tot ver. 
 
Lidwiene Vermeij

Back To Top