Kunstwandelroute Hummelo
  • Home
  • KUNST
  • Nieuws
  • NATUUR
  • POËZIE
  • HISTORIE
  • CONTACT & COLOFON
  • SPONSORS
  • Kunsteducatie

POËZIE | De ENGHUIZER DIALOGEN

2017 | Enghuizer dialogen VIII | Zutphens zadelleen

21/6/2017

0 Reacties

 
Zutphens zadelleen
 
Verval is nog niet ingetreden, en aan de ring
van het stalgebouw van deze plaatst staat hij
in volle glorie klaar, en wacht…
Wanneer hij zachtjes briest, gaat door zijn
zwarte vacht een siddering en als hij elegant
het been verzet, verschijnt in het gezelschap
van de knecht, de heer en neemt de gave in ontvangst.
Nog is zijn ingehouden vurigheid en kracht in toom…
De oren strak gespannen, in de aandachtstand.
En even kraakt het zadel met een nieuw geluid
wanneer hij voor het eerst de sporen krijgt,
en tijdens de galop, de manen als een
baaierd in de wind, één met de ruiter wordt.
 
Anna Wiersma
0 Reacties

2017 | Enghuizerdialogen VIII | Graslanden

21/6/2017

0 Reacties

 
 Graslanden
 
De grassen liggen her en der
als achteloze groene gedachten.
In overvloed zoeken en zwieren ze
naar boven tot het blauw.
 
Gras dat de ochtend ontmoet,
de middag, de avond, de nacht.
Vochtig warm koel bloemig groen
met uitzicht van donker naar licht.
 
De flierefluiter de graspieper de grutto
groeien in het gras tot leven.
Met daarbij de zwart-witte viervoeters
en het zomers grazen.
 
Gesprekken in het landschap.
Met de wormen de mollen en de hopen,
ruisen de sprieten voor mieren en muggen
tegen de wolkenlucht tot kracht.
 
Lidwiene Vermeij
0 Reacties

2017 | Enghuizer dialogen VIII | De poëzieplek

21/6/2017

0 Reacties

 
De poëzieplek
 
Hier speelt de tijd haar eeuwig spel
klankt muziek de woorden
rijgt ze aaneen tot wij ze verstaan.
 
Onder hoge bomen dalen
zij in ons hart
prikkelen onze zinnen
doen ons verstild zijn
door iets waar wij slechts
naar kunnen raden
maar dat vermoeid
van razen en jagen
diep in ons verscholen ligt.
 
Margót Veldhuizen
 
Gedicht bij kunstwerk van
Rolf Wolters - Kunstklinkplek
0 Reacties

2017 | Enghuizer dialogen VIII | Geen boze burger

21/6/2017

0 Reacties

 
Geen boze burger
 
Wij zwijgen. Iets anders rest ons niet
wanneer we hier het prille groen
aanschouwen van het vederlichte
tere blad wiegend in de wind.
 
Hier krijst geen boze burger, treiteraar
twitteraar, heerst geen honger
naar geweld, alleen naar gras en graan
wormen, larven en muggen
of een bruine boterham met kaas.
 
Hier krassen kraaien, fluiten merels
blaffen honden, vluchten eekhoorns
in hoge bomen waaronder wij lopen
luisteren en kijken met open mond
naar kunst die zich hier thuis voelt.
 
Margót Veldhuizen
0 Reacties

2017 | Enghuizer dialogen VIII | Kappen

21/6/2017

0 Reacties

 
Kappen
 
de schim van Julia schuilt
alleen nog in de veilig donkere taxus
ze zweeft niet meer
door het uitgedunde bos
’t  is er  te licht
bij iedere plof werd weer
een onderdak  gekraakt
wind waait nu overal
de warme dekens van de varens
zijn van het bed gerukt
vergeefs bezoekt zij soms
de oude sokkel
waar eens haar lijkbus stond
en anemonen zachtjes voor haar dansten
zeilt dan verdrietig heen
en lispelt in de leegte woorden
als kappen en ontsnappen
 
Herman Pelgrom
0 Reacties

2017 | De Enghuizer dialogen VIII | ​Ginkgo bilobablad

21/6/2017

0 Reacties

 
Gingko bilobablad

Hoe ook in het najaar de kleurenstorm
ons tweezijn wil verbergen
door ons als één  geheel 
te kleden in het allergeelste geel,
we blijven toch een tragisch stel.
Al  troosten we elkaar
dat anderen ons als één zien
en spelen we voor hen het spel
dat onze hechting vrij maakt,
we zijn een paar van niet en wel.
Al  dansen we in het armageddon van de herfst
dezelfde dodendans en wijst de wandelaar
op ons als koningin van het bal,
we blijven steeds gespleten en verenigd,
deelbaar  en priemgetal.
 
Herman Pelgrom


0 Reacties

2017 | Enghuizer dialogen VIII | Na de bevrijding

20/6/2017

0 Reacties

 
Na de bevrijding
 
toen na de vlucht van laarzen en kanonnen
de vrede weer begon te grazen
rondom  het oud kasteel
kwam  nog  een onverdiende straf
vlammen gromden onder  de gamellen
jaagden hinnikend door het oud palazzo
dat in gloed verzonk
nog liggen stom en trouw bijeen
de oude brokken grijze steen
vermoeide honden na de jacht
 
maar in de bomen lacht de houtduif weer
syllabes van bevrijding
en in de kreukels van het goed
weven kunstenaars een heel nieuw web
 
want schoonheid hoort
het oudste jachtrecht toe
 
 
Herman Pelgrom
​
0 Reacties

2017 | Enghuizer dialogen VIII | Opvouwbaar bos

6/6/2017

0 Reacties

 
Foto
Opvouwbaar bos
 
ik draag een opvouwbaar bos
in mijn broekzak
en soms als ik schrik
van een blik
of geluid
klap ik het uit
 
in een mum van tijd
spruit alles op
de prachtigste woorden
worden geladen
erbarmen, genade
ze duizelen
door de bladeren
 
ik rust met mijn buik
op moeder aarde
ze ruikt naar roest
net als toen ze me baarde
 
ze lispelt
kind
je mag altijd blijven
 
dan fluit het kruid
de wind begint
te draaien
een specht bescheurt zich
tussen de struiken
ik hoor hem schateren
of is het huilen?
ik was mij met klaterend
hemelwater
dep butsen en builen
 
baan mij een weg naar buiten
klap het bos weer in
 
niet te beschrijven
 
 
Helma Snelooper
0 Reacties

2017 | Enghuizer dialogen VIII | Niet meer voor zichzelf

1/6/2017

0 Reacties

 
Niet meer voor zichzelf
 
Het kan hier zo langzaam als vroeger
als je dat wilt. Maar verleden kan
wel niet meer voor zichzelf zorgen.
 
Het blijft hangen in bedonderde
takken, halve waarheden mitsgaders
winderige gestalten in zuinig bruin.
 
Wie wolken wil vergeet best de wind niet.
 
Bert Bevers

Zie ook: Gemengde berichten/Fleurs du Mal>

0 Reacties

    Archieven

    November 2020
    Juni 2020
    Mei 2020
    April 2020
    Februari 2020
    December 2019
    Juli 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Januari 2018
    November 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    April 2017
    Maart 2017
    November 2016

    RSS-feed

elke dag van Pasen tot en met Pinksteren, tussen zonsopkomst en zonsondergang


  • Home
  • KUNST
  • Nieuws
  • NATUUR
  • POËZIE
  • HISTORIE
  • CONTACT & COLOFON
  • SPONSORS
  • Kunsteducatie