Paardenkastanje bezongen

Paardenkastanje

Paardenkastanje ze is al bijna honderd jaar
de kastanje was er ver voor haar
hij wachtte trouw op het landgoed
een paardensprong van het koetshuis door het late licht

​de jaarringen in haar gezicht
schemert het meisje
dat kastanjes raapte
met handenvol

ze vertelt over de oorlog
als vliegtuigen overkwamen
stond de kastanje vastberaden
en iedere lente ontvlamde hij in bloemenkaarsen

de boom leefde haar voor
geurend naar hars groeide hij om zijn wonden heen

alle mensen die bij hem zijn blijven staan
zijn in de boom verbonden
zoals wortels zijn verbonden onder de aarde

en nu hij is geveld
vindt ze hem terug in een andere vorm

in de foto waar hij lampionnen draagt
in de beer van kastanjehout
die voor de Klevenhorst staat

​in het missen

ik zie de traan waarin haar verdriet
de vreugde raakt
ze weet dat de boom nog steeds bestaat
in de ruimte die hij openlaat
 
– Helma Snelooper

Lees ook Paardenkastanje in DICHT| Achterhoeks Nieuws week 45⇲


Kaddisj voor een Kastanje

Dit Polen is verloren:
gesluierd, neergeploft,
de zaailingen gepoft -
oud, kastanje, landgoed moe ...

"Dit Polen is beschoren
herrijzing in het woud
waar nu nog wordt gerouwd!",
zeg de zoon de stamboom toe ...

-Pieter Bas Kempe, november 2020
Landgoed Enghuizen, Hummelo


Achterhoek 

Dreven, onland, singels rusten teugelloos
arglistig. Breed van loof popelt de kastanje
in verzuim van wind, geruste cadans van
ontsluiering. Bedachte poeltjes spiegelen

gedachten, voortsnellend als kurkjes in
een beek. Daarin ontwaarding van toekomst
vol theater. Er lijken ritornellen in de noen
te klinken, loom en vroom. Je hebt mensen

die tussen dwarrelende bladeren vallende
veertjes herkennen. In kruinen is het stil,
soms.

-Bert Bevers
Een Enghuizer Dialoog uit 2011⇲

Marijke Schellekens bracht een ode aan de Paardenkastanje hier>